تمیز کردن قطعات یک فرآیند جامع است که معمولاً شامل سه مرحله کلیدی است: شستشو، آبکشی و خشک کردن.
بسیاری از صنعتگران نمیدانند که راهکارهای موجود برای هر یک از این مراحل به اندازه قطعات مورد شستشو میتواند متنوع باشد و انتخاب فناوری های مناسب متناسب با قطعه برای هر مرحله از فرآیند تمیز کردن قطعات بسیار مهم است.
شستشو قطعه:
انحلال یا جداسازی آلودگی از قطعات در مرحله شستشو اتفاق می افتد. در بیشتر موارد این امر از طریق استفاده از آب مخلوط شده با یک فرمول شیمیایی تخصصی یا یک حلال انجام می شود. در برخی از کاربردها، بسته به آلاینده های درگیر، شستشو ممکن است توسط یک فرآیند چند مرحله ای انجام شود. در خصوص آلودگی سنگین، ممکن است برای تکمیل فرآیند شستشو، یک مرحله قبل از تمیز کردن (پیش شستشو) و یک چرخه تمیز کردن دوم مورد نیاز باشد. صرف نظر از اینکه از چه روش هایی استفاده می شود، در پایان مرحله شستشو باید تمام آلودگی ها به طور کامل از قطعات جدا شده و یا به طور کامل در ماده شوینده حل شود.
آبکشی:
آبکشی معمولاً شامل استفاده از آب ساده یا نوعی حلال خالص است. اگر سطح تمیزی مورد نیاز بسیار بالا باشد، سطح خلوص آب در مرحله آبکشی باید به همان اندازه بالا باشد. از آنجایی که آلاینده‌ها می‌توانند در فرمول‌های شستشو جمع شوند، ممکن است لازم باشد که معیار حفظ خلوص آب را در فرآیند آبکشی همواره لحاظ و پایش کنید.
خشک کردن :
زمانیکه قطعات مرطوب قابل قبول نباشد و یا امکان زنگ زدگی قطعات وجود داشته باشد، انتخاب روش مناسبی برای خشک کردن قطعه در تکمیل فرآیند تمیز کردن قطعات ضروری است و همواره به خاطر داشته باشید خشک کردن اغلب زمان برترین مرحله در فرآیند تمیز کردن قطعات است. دو روش اصلی خشک کردن قطعات، تبخیر و دمیدن میباشد. کوره‌های خشک‌کن از گرما برای تبخیر آب استفاده می‌کنند، در حالی که می‌توان از دمنده‌های هوای نیز برای حذف مایع از قطعات استفاده کرد. برخی از فناوری های خشک کردن قطعات ترکیبی از این روش ها را در بر می گیرند. هنگام انتخاب سیستم خشک کن، توجه به الزامات و ویژگی های قطعات بسیار مهم است.